Het is een groots gebeuren geworden, schreef de journalist van de Noord Oosthoek in juni 1960. Hij doelde op de officiële opening van de Miva-werkplaats in Hardenberg, de werkplaats voor mindervaliden aan de Kruserbrinkstraat (in 1971 gewijzigd in Parkweg).
Staatssecretaris Bauke Roolvink van sociale zaken was samen met zijn echtgenote naar Hardenberg afgereisd om de openingsplechtigheid te verrichten: hij mocht het gebouw openen en zij mocht de naam van het pand onthullen. De fraaie smeedijzeren letters, vervaardigd door leerlingen van de technische school, vormden samen de naam Kruzeborg. Een veilige burcht voor kruisdragers, schreef de Vechtstreek: een plek waar gehandicapten tot levensontplooiing kunnen komen.
Passend werk
De Kruzeborg was ten tijde van de opening al driekwart jaar in gebruik. Er waren 100 plekken voor mindervaliden, waarvan er bij de opening 59 waren bezet.
Dominee Visser sprak daarover namens de kerken. Hij was blij dat mensen die voorheen thuis zaten nu passend werk hadden om op een zinvolle manier hun loon te verdienen. Dat vond ook de journalist van de Vechtstreek. Hij gaf niet alleen een verslag van de gebeurtenis, maar weefde er zijn eigen mening doorheen. De Kruzeborg was geen vorm van barmhartigheid, maar van recht, met een taak voor de overheid. De gehandicapten (maar dat woord mag tegenwoordig niet meer gebruikt worden omdat het de nadruk legt op wat ze niet kunnen in plaats van wat ze wel kunnen) moesten niet een beetje worden beziggehouden, nee, ze moesten werk in handen hebben dat hen lag, met de bedoeling een deel weer af te leveren aan de gewone werkmethoden in het bedrijfsleven. “Wanneer we voor de honderd gezinshoofden meer arbeidsvreugde kunnen verschaffen, dan is dat een heerlijke vervulling van een gemeenschapsplicht.”
Catering
Omdat de huishoudelijke dienst van de gemeente toen nog minimaal was bezet en er geen cateringbedrijven bestonden werd naar andere oplossingen gezocht om de gasten te ontvangen. Na de plechtigheden vertrokken de genodigden naar de naastgelegen technische school, waar personeel van hotel Akkerman de bediening voor zijn rekening nam. De uitnemende hartige hapjes, zo noteerde de journalist, waren verzorgd door leerlingen van de huishoudschool. Daarbij stopte het niet, want er werd nog per autobus van Meinderink een ritje door de stad gemaakt en ter afsluiting werd de maaltijd genuttigd in hotel Ten Cate.